Dufourspitse 4634m
Traverse: Monte Rosa hut / Dufourspitse / Zumsteinspitse / Signalkuppe
PD+ Voor de normaalroute van de Dufourspitse
AD Voor de traverse via het Grenzsattel naar de Margarittahut (signalkuppe)
5 tot 7 uur voor de beklimming van de Dufourspitse
3 uur traversetijd (bij goed weer!) tot de Margarittahut
3,5 tot 5 uur afdaling terug naar de Monte Rosahut
De Dufourspitse is de hoogte berg van het Monte Rosa massief en wordt daarom ook weleens de Monte Rosa zelf genoemd. Echter is deze berg dus maar een heel klein onderdeeltje van het gehele Monte Rosa massief en Dufourspitse is dan ook zijn welverdiende naam. De berg wordt het meest beklommen vanuit de Monte Rosahut maar ook vanuit de hoog gelegen Margerittahut kun je deze berg goed beklimmen. Deze beklimming is technisch wel een stukje lastiger.
Daarnaast zitten er in de beroemde Oostwand nog veel meer moeilijke en vooral lange routes. Enkele voorbeelden zijn de Cresta Rey, Het 1600 meter lange Marinellicouloir, en diverse Gabbarou lijnen. Dit wanddeel wordt vergeleken met de hele Alpen erg weinig bezocht door klimmers. Deze inmense wand schrikt kennelijk heel wat klimmers af!
Het gevaar van de Dufourspitse, maar eigenlijk van het gehele Monte Rosa Massief is dat er vaak veel te licht over deze tochten wordt gedacht. De normaalroute mag dan wel technisch niet al te moeilijk zijn maar je bent wel op een grote extreem hoge open vlakte onderweg waar het erg hard kan spoken! Bij dichte mist kun je hier totaal je oriëntatie verliezen en bij harde wind kan heel het karakter van de tocht totaal omslaan.
Zorg dus dat je bij tochten in het Monte Rosa-massief beschikt over ruime ervaring! Bij goed weer zal alles zichzelf wijzen maar bij dichte mist, harde wind en dreigende omstandigheden moet je jezelf echt goed kunnen redden. Veel mensen onderschatten dit en denken dat het maar een simpele PD+ is. Op deze hoogvlakte van ruim vierduizend meter zijn de bergen toch echt de baas! PD+ is puur een technische waardering, vergeet dit niet!
Vanaf de Monte Rosa hut volg je eerst het lange Morainepad richting het Obere Plattje. (zeer goede bivakmogelijkheden!) De weg is in eerste instantie duidelijk te vinden, maar hoe hoger je komt hoe beter je feitelijk moet kijken waar je naartoe moet. De route is duidelijk met steenmannetjes aangegeven maar de ervaring wijst dat het niet altijd even eenvoudig is om hier de makkelijkste weg te vinden. Veel klimmers lopen hier nog wel eens verkeerd.
Je zal om ongeveer 2:00 uur vertekken vanuit de hut. het is dus nog een paar uur goed donker!
Na de de grote open rotsvlakte die Obere Plattje heet heb je alle ruimte om je in te binden en je volgt het lange spoor richting het naamloze zadel.
Het spoor volgen zal nog een aantal uur kosten.
Belangrijk is dat je als je bij het Obere Plattje vertrekt je uiteindelijk Noordelijk van het zogenaamde punt 3554m uitkomt. Er zijn regelmatig touwgroepen die hier al in het donker de oriëntatie verloren zijn en uiteindelijk Zuidelijk van dit punt uitkomen. Zo loopt de route dus niet en deze touwgroepen moeten dus uiteindelijk via een steilere firnflank met enkele grote spleten en serac’s terug klimmen naar de route. Dit kost veel extra tijd.
Vanuit het zadel klim je via eenvoudige rotsen (II) en steile stukjes sneeuwgraat door naar de top. Hier moet je over het algemeen rekening houden met veel wind. Alle wind die vanuit Italie komt botst hier keihard op het massief in en is eerder nog niet afgeremd door andere bergketens.
NB
Een heel erg groot deel van de mensen die beweren dat ze op de top van de Dufourspitse hebben gestaan hebben feitelijk alleen maar op de voortop gestaan. Deze graat moet je zeker nog een uur volgen! Veel gidsen nemen hun klanten alleen maar mee tot de voortop en veel touwgroepen draaien ook relatief snel om op deze graat.
Je staat pas op de top als je het bovenstaande kruis vast kan houden! Eerder niet. De graat duurt dus nog zeker een uur en is vaak erg verijst.
Voor de traverse volg je nu gewoon nog lange tijd de graat. De afslag naar het Grenzsattel is (ook in mist) makkelijk te vinden en hier moet je nog een behoorlijk stuk rots afklimmen. Ook zul je een stukje moeten abseilen. Zeker de laatste graat die vanuit het Grenzsattel naar de Zumsteinspitse leidt kan nog erg smal zijn. Deze graat is bijna altijd verijst. Ook zitten hier bijna altijd grote wächtes richting de Italiaanse kant! hou deze dus zeker bij mist goed in de gaten!
Vanaf de Zumsteinspitse is het relatief eenvoudig om bij de Margarittahut te komen. Maar zoals boven vermeld, bij dichte mist kun je op dit kleine stuk dus als nog keihard verdwalen! Ook zullen de laatste meters nog zwaar zijn naar de hut!
Extra uitrusting Monte Rosa-massief:
-Naast dikke handschoenen extra dikke wanten!
-Skibril
-Een GPS kan bij mist erg fijn zijn.
Beste periode:
Ski: april / mei / (begin juni)
Dit geeft de voorkeur voor de normaalroute. Voor de overschrijding zijn ski’s lastiger.
-Te voet: juli tot midden september