Monte Rosa Massief: De tussen toppen
-Parrotspitze 4432m
-Ludwigshöhe 4341m
-Corno Nero (Schwarzhorn) 4322m
-Balmerhorn 4167m
-Pyramide Vincent 4215m
F tot PD
vertrek vanuit de Margarittahut of Gnifettihut.
Het Monte Rosa Massief bestaat naast de Nordend, Dufourspitse, Lyskamm, Castor en Pollux ect. ook uit een aantal wat kleinere en eenvoudigere toppen. Voor het gemak noem ik dit even de zogenaamde tussen toppen. Deze toppen liggen relatief dicht bij elkaar en omdat ze uit een zeer klein hoogteverschil bestaan kunnen ze makkelijk op één dag beklommen worden.
Hoewel deze toer technisch niet al te lastig is moet je er wel rekening mee houden dat het plateau waar deze toppen liggen zeer hoog ligt. Het kan hier dus extreem hard waaien, de hoogte kan voelbaar zijn en bij dichte mist is het erg moeilijk om je te oriënteren. Belangrijk voor deze relatief eenvoudige bergtoppen is dus dat je wel over de nodige bergsportervaring beschikt (of een gids inhuurt) en dat je goed geacclimatiseerd bent. Verstandig is het om ook het verslag van de Dufourspitze even door te lezen, zodat je (wanneer nodig natuurlijk) wat meer inkijk krijgt in het massief.
In de volgorde van de toppen kun je verschillende variaties maken. Dit is afhankelijk van je vertrekpunt (Margarittahut, Balmerbivak of Gnifettihut) je conditie, mate van acclimatiesatie en het weer.
Onze volgorde zag er zo uit:
Dag 1:
Monte-Rosahut / Dufourspitse / Zumsteinspitse / Signalkuppe (Margarittahut)
Dag 2:
Signalkuppe / Parrotspitze / Ludwigshöhe / Corno Nero / Balmerhorn / Vincentpyramide / Balmerhornbivak
Dag 3:
Balmerhornbivak / Liskamm Oost / Liskamm West / Castor / Pollux / klein Matterhorn
Alle kleine topjes van dag twee zijn goed op één dag te beklimmen en het maakt feitelijk niet heel veel uit of je vanuit de Gnifettihut of de Margarittahut vertrekt. Vanuit de Gnifetti is het wel een stukje langer lopen. Dit omdat je eerst nog wat hoogtemeters moet maken alvorens aan de eerste top te beginnen.
De derde dag was redelijk sportief om na de Liskamm traverse ook de Castor en de Pollux nog te doen. Je bent dan blij als je weer bij klein Matterhorn bent. (In het voorjaar gaat dit makkelijker omdat je dan hele stukken kunt skiën)
Verder zijn er voor de kleine tussenetopjes geen bijzonderheden. Het is gewoon leuk om te doen en het wijst in princiepe zichzelf.
Foto hierboven: v.a.n.v. Signalkuppe met daarop de Margarittahut, Parrotspitse, Ludwigshöhe.
Foto hierboven: Corno Nero (aan deze zijde zo,n 80 meter hoog, aan de achterkant 1000 meter afgrond met erg zware routes er door!)
Top Corno Nero.
Beste periode:
Ski: april / mei / (eerste week juni)
Te voet: Juli tot half september